Oficjalna strona
Parafii rzymskokatolickiej św. Józefa
w Chorzowie

Aktualności

Wiadomości

Odeszli do wieczności

+ ODESZLI DO WIECZNOŚCI +

 

Msza święta w intencji wszystkich zmarłych w lutym zostanie odprawiona w naszym kościele w sobotę 30 marca o godz. 20.00.

Msza święta w intencji wszystkich zmarłych w marcu zostanie odprawiona w naszym kościele w sobotę 27 kwietnia o godz. 18.00.

Zapraszamy do wspólnej modlitwy ich najbliższych, krewnych i rodziny, a także sąsiadów i znajomych.

 

 

+ 14.03.2024
śp. Henryk Stompor, lat 66
zam. ul. Kalidego
pogrzeb 19.03.2024 (wtorek), godz. 9.00

 


+ 13.03.2024
śp. Ilona Pająk z d. Duda, lat 77
zam. ul. Fitelberga (Katowice)
pochówek 20.03.2024 (środa), godz. 13.00

 

 

+ 16.03.2024
śp. Jadwiga Gawlik z d. Rduch, lat 74
zam. ul. św. Kingi
pogrzeb 21.03.2024 (czwartek), godz. 9.00

ZMIANA TERMINU PRZEDŚWIĄTECZNEGO OBCHODU CHORYCH

Planowany na sobotę 23 marca przedświąteczny obchód chorych odbędzie się w piątek 22 marca. Prosimy o powiadomienie swoich sąsiadów i znajomych.

 

Zgłoszenia nadal przyjmujemy w kancelarii parafialnej i zakrystii.

KONCERT PASYJNY: CHORAŁ BENEWENCKI I ŚPIEW BIZANTYJSKI

 

Chorał zwany dzisiaj „gregoriańskim” ukształtował się w państwie frankijskim na przełomie VIII i IX wieku. Była to próba zastąpienia dotychczasowej, lokalnej, galijskiej liturgii tą, którą Pepin i Karol Wielki uznawali za wzorcową, czyli rzymską. W efekcie powstał jednak inny śpiew, różny od tego, który wciąż funkcjonował w Rzymie, a który dziś nazywamy starorzymskim. W samej Italii w tym czasie funkcjonowały równolegle trzy tradycje muzyczno-liturgiczne: oprócz rzymskiej także ambrozjańska (mediolańska) i benewencka. Różniły się one doborem i wykorzystaniem tekstów oraz stylem muzycznym, ale pewne elementy były wspólne. Śpiew benewencki uprawiany był głównie w samym Benewencie, a szczególnie w kościele książęcym Santa Sofia oraz na Montecassino. Jego obecność związana była z panowaniem longobardzkim w południowych Włoszech. Longobardowie najechali Italię w VI wieku, a w VII stopniowo przeszli na katolicyzm. W drugiej połowie VIII w. Karol Wielki przyłączył do swojego królestwa całe północne i środkowe Włochy, ale księstwo Benewentu pozostało niezależne aż do połowy XI w., kiedy to dostało się w ręce Normanów. Dominacja karolińska wymusiła narzucenie repertuaru liturgicznego w wersji gregoriańskiej, chociaż w najważniejsze święta w roku liturgicznym wciąż kultywowano lokalne, benewenckie śpiewy i notowano je w księgach liturgicznych obok wersji gregoriańskich, nazywając je „ambrozjańskimi” – cantus ambrosianus. Bardzo prawdopodobne jest, że wcześniej w ogóle nie notowano tego repertuaru, a istniał on w tradycji ustnej, natomiast „frankijska” moda na zapisywanie muzyki spowodowała, że także relikty starobenewenckie zostały zanotowane przy pomocy tej samej, środkowowłoskiej notacji. W 1058 roku papież Stefan IX surowo zakazał śpiewu „ambrozjańskiego” na Montecassino, ponieważ nie był on zgodny z praktyką rzymską. Najwyraźniej Stefan IX nie cenił lokalnych tradycji liturgicznych, których prawdopodobnie nawet nie znał. Ważniejsze okazały się polityczne i kulturalne pragnienia Kościoła rzymskiego i jego zwolenników, które wymagały jednolitości liturgii i muzyki na całym Zachodzie. W wyniku tych działań repertuar starobenewencki zachował się do naszych czasów w bardzo okrojonej części, właściwie szczątkowo. Najbogatszym materiałem źródłowym pozostają dziś rękopisy katedry w Benewencie – w szczególności dwa rękopisy 38 i 40 w Biblioteca Capitolare, które m.in. zawierają muzykę liturgiczną Wielkiego Tygodnia. Bliskość greckojęzycznych południowych Włoch i liczne stosunki Benewentu z Cesarstwem Bizantyjskim – choć nie zawsze przyjazne – sprawiały, że kultura bizantyjska była rzeczywistością bardzo wyraźną w południowych Włoszech. Sztukę i kulturę bizantyjską nadal podziwiano i naśladowano, począwszy od czasów księcia Arechisa II w VIII wieku z jego quasi-bizantyjskim ceremoniałem dworskim, aż do znacznego importu bizantyjskich rzemieślników pod rządami opata Desideriusa na Montecassino w XI. Obecność w benewenckich rękopisach dwujęzycznej muzyki w języku łacińskim i greckim daje obraz prądów międzykulturowych, które płynęły na tym obszarze przez długi czas.

 

Prezentowany program skupia się na przekazaniu w zrekonstruowanej formie muzyki, która towarzyszyła liturgii Wielkiego Piątku w średniowiecznym Benewencie (od VII do XI wieku). Ze względu na ogromne rozmiary tej liturgii, zostaną zaprezentowane tylko wybrane jej fragmenty. Dla ukazania wyraźnego podobieństwa, ale też zauważalnych różnic, w program koncertu wpleciono kompozycje bizantyjskie – oryginalne greckie oraz ich przekłady na język polski. Mam nadzieję, że koncert ten będzie wspaniałą okazją do zanurzenia się w misterium Męki Pańskiej u początku Wielkiego Tygodnia, a forma prezentowanych utworów umożliwi doświadczenie ciągłości naszej wielowiekowej tradycji muzyczno-liturgicznej i poczucie dotknięcia naszych kulturowych korzeni. Jest to bowiem muzyka, która przekazując bardzo szczególny moment kulturowy i estetyczny w historii naszej cywilizacji, równocześnie ma dla nas ogromną wartość nie jako muzyka archaiczna i przestarzała, ale jako przykład stylistycznej czystości i dojrzałości kultury, dla której była – a w przypadku śpiewu bizantyjskiego – nadal jest najwyższym wyrazem artystycznym.

 

Marcin Abijski

ur. 1983 – doktor nauk teologicznych, z wyróżnieniem ukończył studia na wydziale Muzyki Bizantyńskiej Ateńskiego Konserwatorium Narodowego oraz na wydziale Teologii Społecznej Narodowego Uniwersytetu Ateńskiego, jest absolwentem Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Muzykę bizantyjską zgłębiał pod okiem Georgiosa Chatzichronoglou – Archonta Hymnodosa Wielkiego Kościoła (Patriarchatu Konstantynopola) oraz ateńskiego protopsalty Konstantinosa Papachristodoulou. Jako muzykolog, dyrygent i śpiewak zajmuje się badaniem koneksji między muzyką bizantyjską, a staroruską monodią, szczególnie w aspekcie praktyki liturgicznej. W roku 2008 założył Męski Chór Kameralny im. Bogdana Onisimowicza, z którym pracuje nad odtworzeniem praktyki wykonawczej XVI wiecznych melodii Monasteru Supraskiego i innych dawnych form śpiewu liturgicznego. Propagując tradycyjną, oryginalną muzykę bizantyjską w Polsce i za granicą, prowadzi liczne warsztaty i wykłady oraz uczestniczy w konferencjach naukowych dotyczących dawnych form muzyki liturgicznej. Jako ekspert zapraszany jest regularnie na św. Górę Athos, gdzie prowadzi zajęcia ze śpiewu bizantyjskiego dla hagioryckich mnichów. Przez lata śpiewał w Skicie św. św. Antoniego i Teodozjusza Kijowsko-Pieczerskich w Odrynkach – jedynej w Polsce prawosławnej pustelni. Obecnie śpiewa w greckojęzycznej parafii prawosławnej w Warszawie. Jest autorem muzyki grecko-bizantyńskiej do polskiego „Akatystu do Przenajświętszej Bogarodzicy”. W roku 2016 skomponował muzykę bizantyńską do polskiego przekładu kondakionu św. Romana Melodosa „O nawróconej”, łącząc tym samym po raz pierwszy w historii muzykę grecko-bizantyńską z językiem polskim.

 

Schola Cantorum Minorum Chosoviensis

Istnieje od 1996 roku. Głównym obszarem zainteresowania i aktywności artystycznej zespołu jest śpiew chorału gregoriańskiego. Ponadto zespół wykonuje repertuar wczesnej polifonii wokalnej oraz pieśni tradycyjne. Kierownikiem muzycznym zespołu jest Sławomir Witkowski, absolwent Wydziału Instrumentalnego Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach oraz Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, kantor parafii św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie oraz główny kantor na mszach w tradycyjnym rycie rzymskim w Sanktuarium Matki Bożej Niezawodnej Nadziei w Jamnej, współpracownik Ensemble Organum. Podstawowym celem, jaki stawia sobie schola, jest śpiew podczas liturgii. Prezentując swój repertuar podczas koncertów, śpiewacy dokładają starań, aby wykonywany program ściśle był związany z aktualnym momentem roku liturgicznego. Śpiewane przez scholę utwory opracowane są najczęściej na podstawie własnych badań nad średniowiecznymi rękopisami.

 

wybrana dyskografia:

  • Mariam Matrem Virginem – z żeńską scholą Nativitatis (2008)
  • Msza alternatim we włoskiej i francuskiej muzyce liturgicznej XVII wieku – z organistką Susi Ferfoglia i zespołem Flores Rosarum (2011)
  • Akatyst ku czci Bogurodzicy (DVD) – z kantorem bizantyjskim Marcinem Abijskim i Bornus Consort (2015)
  • Harmonie Universelle – z organistą Krzysztofem Pawliszem, pod dyrekcją Marcela Pérèsa (2016)
  • Oficjum o św. Wacławie Gloriose Dei Martyr (2017)
  • Liberator hominis. Chorał wielkanocny śląskich cystersów XIII w. (2023)

prawykonania kompozycji współczesnych:

  • Kamil Staszowski: Missa de Caritate (2007), Oratorium Caritatis (2009)
  • Rafał Augustyn: Descensus Christi ad inferos (2016)
  • Przemysław Sheller: Consors paterni luminis (2018), Phos hilaron (2020)
  • Marcel Pérès: Mysteria Apocalypsis II (2019)

PARAFIALNE REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE - 15-17 MARCA

Zapraszamy do udziału Parafialnych Rekolekcjach Wielkopostnych, które odbędą się w dniach 15-17 marca.

 

Wygłosi je ks. biskup Edward Kawa z Archidiecezji Lwowskiej.

 


HARMONOGRAM REKOLEKCJI

 

Piątek 15 marca 2024

  • 8.00 - Msza Święta z nauką ogólną (okazja do spowiedzi 15 minut przed Mszą Świętą)
  • 18.00 - Msza Święta z nauką ogólną (okazja do spowiedzi 15 minut przed Mszą Świętą)

Sobota 16 marca 2024

  • 8.00 - Msza Święta z nauką ogólną (okazja do spowiedzi 15 minut przed Mszą Świętą)
  • 11.00 - Msza Święta w intencji chorych i starszych parafian z udzieleniem sakramentu namaszczenia chorych (okazja do spowiedzi 30 minut przed Mszą Świętą)
  • 18.00 - Msza Święta z nauką ogólną (okazja do spowiedzi 30 minut przed Mszą Świętą)

Niedziela 17 marca 2024

  • 7.30 - Msza Święta z nauką ogólną (okazja do spowiedzi 15 minut przed Mszą Świętą)
  • 9.00 - Msza Święta z nauką ogólną (okazja do spowiedzi 15 minut przed Mszą Świętą)
  • 10.30 - Msza Święta z nauką ogólną (okazja do spowiedzi 15 minut przed Mszą Świętą)
  • 12.00 - Msza Święta z nauką ogólną (okazja do spowiedzi 15 minut przed Mszą Świętą)
  • 15.00 - Msza Święta z nauką ogólną (okazja do spowiedzi 15 minut przed Mszą Świętą)
  • 17.00 - Msza Święta z nauką ogólną (okazja do spowiedzi 15 minut przed Mszą Świętą)

Zachęcamy również do udziału w tradycyjnych nabożeństwach pasyjnych:

  • Droga Krzyżowa za zmarłych zalecanych w piątek o godz. 17.00
  • Droga Krzyżowa dla dzieci w sobotę o godz. 10.00
  • Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym, które głosi ks. Adrian Lejta, w niedzielę o godz. 16.15

ŹRÓDŁO MĄDROŚCI I WIEDZY. KONFERENCJA DOTYCZĄCA NAUKI SPOŁECZNEJ KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO

W sobotę 2 marca 2024 roku w Sali Sejmu Śląskiego w Katowicach odbyła się konferencja dotycząca nauki społecznej Kościoła katolickiego w czasach Wojciecha Korfantego i obecnie. Celem spotkania była wymiana doświadczeń, jak również promowanie etyki w kontekście doktryny Kościoła. Podczas konferencji poruszone zostały problemy społeczne w nauczaniu Kardynała Augusta Hlonda w okresie międzywojennym, zasady dobra wspólnego, pomocniczości oraz solidarności społecznej.

Jednym z prelegentów był nasz proboszcz, ks. prof. UE dr hab. Rafał Śpiewak.

 

Źródło: katowice.tvp.pl

PEREGRYNACJA RELIKWII BŁ. RODZINY ULMÓW

20-21 PAŹDZIERNIKA 2023

PEREGRYNACJA RELIKWII BŁ. RODZINY ULMÓW W PARAFII ŚW. JÓZEFA W CHORZOWIE

 

24 września 2023 roku rozpoczęła się peregrynacja relikwii bł. męczenników Józefa i Wiktorii Ulmów i ich siedmiorga dzieci, które nawiedzają wszystkie diecezje w Polsce. W najbliższy piątek Rodzina Ulmów przybędzie do naszej wspólnoty parafialnej, aby tutaj objawić prawdę o sobie wobec Boga i w misji dla ludzi. Serdecznie zapraszamy na peregrynację relikwii kolejnych świadków wiary. Pokazali oni, co znaczy walczyć o ład moralny i zdać egzamin z wiary i próby charakteru - okazali się niezłomni. Ich trud niezłomności i codziennej miłości będzie okazją, by podziękować Bogu i stawiać sobie pytanie, jak to wygląda w naszych rodzinach. Uczymy się miary miłości Boga i człowieka, że nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół, za tych, których kocha. W świadectwie ich życia i męczeństwie śmierci widzimy moc i mądrość płynącą od Boga i wtedy potwierdzamy za Janem Pawłem II, że święci męczennicy nie przemijają; święci proszą o naszą świętość. Rodzina to dziś wielkie wyzwanie dla nas. Jest ona, tak jak to dali w przykładzie swojego życia bł. Ulmowie, miejscem szacunku dla innych, szacunku dla bliźnich potrzebujących pomocy. Dobra rodzina to miejsce rzeczywistej wspólnoty, a istotną katechezą dla dzieci jest przykład rodziców, przykład opieki nie tylko nad nimi, ale też szacunku dla rodziców, teściów, dla tych, którzy przychodzą do naszych domów, troski o bliźnich potrzebujących pomocy. To wielkie wyzwanie dla nas; temu wyzwaniu sprostali Ulmowie. Przykład tej błogosławionej polskiej rodziny z Markowej uczy nas jedności rodziny, która jest środowiskiem integralnego rozwoju wszystkich członków. Obie te rodziny są przykładem pierwszej i najważniejszej szkoły życia, fundamentu, na którym człowiek buduje własną tożsamość i przyszłość.


PROGRAM PEREGRYNACJI

Piątek (20 X)

17.00 - powitanie relikwii i modlitwa za rodziny;

17.15 - nabożeństwo różańcowe;

18.00 - Msza Święta w intencji rodzin;

19.00 - Wieczór Uwielbienia z wystawieniem Najświętszego Sakramentu;

20.00 - Msza Święta w intencji młodzieży;

21.00 - modlitewne czuwanie młodzieży.

 

Sobota (21 X)

7.30 - wystawienie Najświętszego Sakramentu, modlitwa różańcowa;

8.00 - Msza Święta zakończona indywidualnym uczczeniem relikwii;

10.30 - okazja do spowiedzi świętej;

11.00 - Msza Święta w intencji chorych i seniorów z sakramentem Namaszczenia Chorych, błogosławieństwem lurdzkim i pobłogosławieniem lekarstw;

12.00 - Anioł Pański. Zakończenie peregrynacji i pożegnanie relikwii.


Józef, Wiktoria i ich dzieci

Józef Ulma urodził się 2 marca 1900 roku w Markowej. W 1929 roku rozpoczął naukę w Pilźnie, w szkole rolniczej o specjalności ogrodnictwo i sadownictwo. Wśród mieszkańców swojej małej ojczyzny, którą na zawsze pozostała podkarpacka miejscowość Markowa, został zapamiętany jako człowiek głębokiej wiary. 7 lipca 1935 roku Józef poślubił Wiktorię Niemczak, która była o dwanaście lat od niego młodsza. Wiktoria zajmowała się dziećmi, domem, miała też przydomowy ogródek, jako że jej mąż - po ukończeniu szkoły rolniczej - zaczął propagować uprawę warzyw. Józef założył też szkółkę drzew owocowych, hodował pszczoły i jedwabniki. Udzielał się społecznie, dzielił się z innymi rolnikami swoją fachową wiedzą. W miejscowej szkole razem z jej kierownikiem założyli szkółkę, w której uczył dzieci szczepić drzewka i zakładać sady. Po tym, jak Józef sam złożył aparat fotograficzny, fotografia stała się jego największą pasją. Zachowało się około tysiąca zdjęć jego autorstwa, dlatego można go uznać za dokumentalistę tamtych czasów, a szczególnie życia swojej rodziny. Józef posiadał także sporą bibliotekę. Zamiłowanie do wiedzy wyniósł z domu rodzinnego. Nieustannie się dokształcał z periodyków, które prenumerował, więc z myślą techniczną był na bieżąco, co widać po księgozbiorze w muzeum w Markowej. W rodzinie Wiktorii i Józefa przyszło na świat sześcioro dzieci, które przyjęli jako największy dar od Boga: Stasia, Basię, Władzia, Fanusia, Antosia i Marysię. Siódme miało się urodzić na wiosnę tragicznego roku. W Markowej żyło około 20 rodzin żydowskich, w powiecie łącznie około 1000 Żydów. W pierwszej połowie 1942 r. większość z nich została wywieziona i zamordowana w ośrodku zagłady w Bełżcu, bądź rozstrzelana na miejscu. Od lipca trwały polowania na ukrywających się, którzy trwającą w regionie akcję eksterminacyjną usiłowali przeczekać w lasach i na polach. Schrony budowali przeważnie w chaszczach i jarach. Józef Ulma pomagał jednej z rodzin przy konstruowaniu takiej kryjówki. Żydzi szukali też schronienia u mieszkańców okolicznych wsi, ale rzadko kiedy je dostawali. W Markowej, dzięki pomocy kilku polskich rodzin, wojnę przeżyło kilkunastu Żydów. Jesienią 1942 r. do domu Józefa i Wiktorii Ulmów przyszła żydowska rodzina Goldmanów z Łańcuta: Saul Goldman, który przed wojną był znanym w okolicy handlarzem bydła, i jego czterej synowie – Baruch, Mechel, Joachim i Mojżesz (w Łańcucie nazywano ich Szallami). Ulmowie udzielili im schronienia na poddaszu. Wkrótce do ukrywających się dołączyły także dwie córki oraz wnuczka Chaima Goldmana z Markowej – Lea (Layca) Didner z córką Reszlą i Genia (Gołda) Grünfeld. Wcześniej Goldmanowie ukrywali się z pomocą Włodzimierza Lesia, tzw. granatowego policjanta, który mieszkał pod Łańcutem. Goldmanowie zostawili mu swój majątek, lecz ten przestał udzielać im wsparcia i nie chciał oddać mienia. Wtedy udali się do Ulmów. Tam, na poddaszu ich w domu, osiem osób żyło przez ponad rok. Mężczyźni pomagali przy garbowaniu skór, piłowali deski, rąbali drwa na opał. Ich praca została nawet przez Ulmę sfotografowana, podobnie jak wiele innych scen z życia codziennego rodziny. Wydawało się, że piekło okupacji jest gdzieś daleko. Ale to pozór – wokół była śmierć. Wszyscy widzieli ją wielokrotnie. Okna domu wychodziły na tak zwany okop, gdzie rozstrzeliwano Żydów. Tuż przed świtem 24 marca 1944 r. do Markowej przyjechało z Łańcuta pięciu niemieckich żandarmów wraz z kilkoma tzw. granatowymi policjantami (Polska Policja Generalnego Gubernatorstwa). Oprawcy byli dobrze poinformowani. Wiedzieli, w jakim celu jadą do Markowej i kogo tam szukają. Na poddaszu znaleźli ukrywających się Żydów. Rozległy się strzały. W ciągu kilkunastu minut z rąk żandarmów zginęli wszyscy członkowie rodziny: najpierw ukrywający się Goldmanowie, następnie Józef Ulma i jego żona Wiktoria, będąca w zaawansowanej ciąży. Na koniec dowódca posterunku niemieckiej żandarmerii w Łańcucie, Eilert Dieken, podjął decyzję o zabiciu ich dzieci, aby wioska nie miała kłopotu. W czasie egzekucji zginęło również nienarodzone dziecko Ulmów, gdyż Wiktoria była w zaawansowanej ciąży. Najstarsze z dzieci miało osiem lat, zaś najmłodsze narodzone - półtora roku.

 

13 września 1995 r. Instytut Yad Vashem w Jerozolimie uhonorował pośmiertnie Józefa i Wiktorię Ulmów tytułem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.

 

W 2003 r. w diecezji przemyskiej rozpoczął się proces beatyfikacyjny rodziny Ulmów. W grudniu 2022 r. papież Franciszek podpisał dekret o męczeństwie i wyznaczył datę wyniesienia na ołtarze Józefa i Wiktorii Ulmów oraz siedmiorga ich dzieci. Uroczystość beatyfikacyjna odbyła się 10 września 2023 r. w Markowej. To pierwszy raz w historii Kościoła, gdy godność błogosławionych otrzymała cała rodzina. Formułę beatyfikacyjną odczytał kard. Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych: „…naszą władzą Apostolską zezwalamy, aby odtąd Czcigodni Słudzy Boży, Józef i Wiktoria Ulma, małżonkowie wraz z ich siedmiorgiem dzieci, wierni świeccy, męczennicy… obdarzeni byli tytułem Błogosławionych”.

 

HARMONOGRAM MODLITWY RÓŻAŃCOWEJ - PAŹDZIERNIK 2023


Święty Józef - patron doskonały

Zachęcamy do wysłuchania nagranej w naszej parafii audycji o św. Józefie.

 

https://www.radioem.pl/doc/8238263.Swiety-Jozef-patron-doskonaly

Abp Adrian Galbas: Czas zejść na ziemię

WIĘCEJ NADZIEI

Polecamy ciekawą rozmowę z p. prof. Jadwigą Jośko-Ochojską.

 

Liturgia

Aktualności z Archidiecezji Katowickiej

Linki

Facebook

Zasady przetwarzania danych

Dotyczące danych z formularza wysyłanych ze strony.

Dane z powyższego formularza będą przetwarzane przez naszą firmę jedynie w celu odpowiedzi na kontakt w okresie niezbędnym na procedowanie przekazanej sprawy. Podanie danych jest dobrowolne, ale niezbędne do przetworzenia zapytania. Każda osoba posiada prawo dostępu do swoich danych, ich sprostowania i usunięcia oraz prawo do wniesienia sprzeciwu wobec niewłaściwego przetwarzania. W przypadku niezgodnego z prawem przetwarzania każdy posiada prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego. Administratorem danych osobowych jest Rzymskokatolicka Parafia św. Józefa w Chorzowie, siedziba: Chorzów, Łagiewnicka 17.